Birisine “seni seviyorum” demek meğer en
kötü şeymiş. Hakaret, ağır laflardan, küfürden bile kötüymüş. Her şeyi
diyeceksin fakat “seni seviyorum” cümlesini kullanmayacakmışsın.
Ben yaptım böyle bir aptallık. Gittim,
“seni seviyorum” dedim. Demez olaydım. Sanki şuan bana karşı yaptığı tüm tavır
ve davranışları ben ona o, cümleyi kullandığım için yapıyor sanıyorum. Belki de
öyledir. Belki de; bana “seni seviyorum” dedi, bende ona selam vererek, yüzüne
gülerek üzmeyeyim. Ama üzülüyorum, biliyorum çünkü başka birisini seviyor. Ve
ben bunu böyle bir zamandayken söyledim. Gittim yanına ve dedim. Sonradan
anladım birisine denilebilecek en kötü şey olduğunu. Berbat hissediyorum
kendimi. Kendime engel olamadığım için. Tamamı ile başkasına ait olan bir insan,
nasıl olurda bana “seni seviyorum” diyebilir ki ? Hangi akıl, mantığa sığıyor
bu ?
Ama o demek isteseydi bile ben
dedirtmezdim. Kendi yaptığım aptallığın aynısını ona yaptırmazdım. Ne gerek var
ki ? “Seni seviyorum” demeye kalktığında sustururdum; sus mahvediceksin !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder