"Ben aşkın en çok; Sen'li halini seviyorum."

Evleniyoruuum !

Dediğime bakmayın evlenmiyorum sadece bir şaka bu.

Sadece evlilik hakkında düşünüyordum..

Hayatımın aşkı, ruh ikizim, kocam, çocuklarımın babası, çok farklı türde sıfatlar yükleyeceğim gelecekteki eşimi düşünüyorum.

Tabii birbirimizi bulmamız, evlilik kararı nasıl alacağımız bunlar birer muamma..

Ailemin, akrabalarımın, arkadaşlarımın "Amaaan evi barkı olsun, arabası olsun." deyişlerini şimdiden duyuyor gibiyim.

Aslında değinmek istediğim konuda tam bu.

Sevgili gelecekteki eşimle, maddi yönden iyi olmayı bekleyip; o evidir, arabayıdır, bende efendime söyleyeyim falanı filanı tamamlamaya çalışırken birimizden birimiz hayata veda edersek n'lcak ?

O ev, araba, beyaz eşya için biriktirdiğimiz paralar n'lcak ? 

Yada şöyle bir soru sorayım; birbirimize kavuşamadan, ayrı olarak geçirdiğimiz zamanlar n'lcak ?

Ondan sonra ben o parayı napiim yada o, o parayı napsın ?

Kirada yaşayalım, arabamızın taksitlerini beraber ödeyelim n'lcak ?

Birbirimizden beş dakika bile ayrı zaman geçirmeyelim yeter ki.

Tamam şimdi tahmin edebiliyorum, her insan ay sonunda kira yatırırken eli titrer titremez değil.

Onun yerine yemek yersin, gezersin tozarsın, tatil yaparsın kabul, ama yanında bunlara değecek kimse olmazsa ?

Ben bu kadar parayla bunu yiyeceğime gider, on tane şundan alır, beş tane bundan alırım dediğin şeyi alıpta, o şeyi yiyemeden ölmeden düşünsene ?

Hayatta ne yapmak istiyorsanız, ne yemek istiyorsanız yiyin, için. Para bu kadar mühim olmamalı.. Yanınızdakilere, kalbinizdekine, hala nefes alıyor oluşunuza dua edin ve sadece buna sevinin..

"Seni böyle yanıma alıp hayatımın sonuna kadar hiç durmadan, her saat başı sevmek istiyorum."

Hepp Sev Benii :))

   İçimdeki sevinçlerden bizi sevdim ben, boşa değil gülüşlerden onu seçtiysem, yana yana hüzünlerden mutlu geldiysem, sebebi sihri peri masalda gizliii :))

"Her yüklem, sen öznesiyle anlam kazanıyor."

Bu Ara Ben..

   Bu aralar ben; benlikten çıktım başka bir şey oldum.. Hayattan bıkmış, sözün bittiği yere gelmiş, bütün umutlarım tükenmiş bir haldeyim. Sanki klasik trajik sonunu bekleyen diğer insanlar gibi.. Aslında bakılacak olursa öyle hayatımda çok kötü bir şey olmadı, şimdilik yanii.. Ya ben çok takıntılıyım ya da sanırım herkes böyle.. Geleceği düşünmekten her tarafımda sivilce çıkmaya başladı.. İleride şöyle olursa, ileride böyle olmazsa, ya ileride bunlar önüme engel olarak çıkarsa.. Anı yaşamak varken nedir bu gelecek takıntısı ?

   Ölüm korkusu falan olur onu anlarım, yada sevdiklerini kaybetme korkusu, takıntısı. Ya bende ki bu gelecek takıntısı n'olcak hacı, neyapacauk ? Olmamış bu deyip çöpe de atamam ki. Son bir kaç aydır bloguma yazamamamın, bir şeyler paylaşamamamın en büyük nedenidir bu.

Yok yok saçı başı iyice dağıttım ben.